لحظه های سخت تنها ماندنم    
                                                 با تو یک دنیا قشنگی می شود 

                          با تو حتی خوابهای تلخ من              یک بغل رویای رنگی می شود 

             هیچ می دانی دلم این روزها                                     بی تو دائم بی قراری می کند؟ 

     عصر بغض آلود و خیس جمعه ها                                           در فراقت سخت زاری می کند؟ 

          نامه های هر شبم را خوانده ای؟                                     نامه ای از لحظه های انتظار 

                       از میان کوچه های تنگ دل                    نامه ای از باغ سیب بی بهار 

                                               آسمان هم باز باریدن گرفت 

                                              می نوازد چنگ باران را خدا 

                         بوی خوب خاک و عطر یاد تو          می کشد تا شهر رویایت مرا 

           کاش در این لحظه های تلخ درد                                 شانه هایت تکیه گاه گریه بود 

                  کاش لبخند قشنگت از دلم                               غصه های کهنه اش را می ربود! 

                      چشمهای خیس من در یک امید               قلب من در آرزوی وصل توست 

                                           سوخت باغ هستی ام در این خزان 

                                           خوب می دانم بهاران فصل توست